Gmina Inowrocław

Gmina Inowrocław położona jest w centrum województwa kujawsko-pomorskiego w obrębie zachodniej części Kujaw. Zajmuje powierzchnię 171, 05 km. W obecnym kształcie gmina Inowrocław funkcjonuje od 1.01. 1973 roku, w związku z wprowadzeniem nowego podziału administracyjnego. Gmina posiada typowo rolniczy charakter ze względu na czarne ziemie, które są uważane za najbardziej urodzajne w Polsce. Bogactwem gminy są pokłady surowców mineralnych , a pośród nich najcenniejsze złoża soli kamiennej, należące do najbogatszych w kraju.

Przez gminę wiedzie pięć szlaków turystycznych, które są niewątpliwą atrakcją dla pasjonatów historii czy literatury: Szlak Piastowski zwany także Szlakiem Tysiąclecia Państwa Polskiego, Szlak Jana Kasprowicza, Szlak Stanisława Przybyszewskiego, Szlak gen. Władysława Sikorskiego, Szlak Powstania Wielkopolskiego.

Zabytki gminne

Na terenie gminy Inowrocław zachowało się kilkadziesiąt różnorodnych budowli o charakterze zabytkowym, obrazujących historię, kulturę i tradycję tej Ziemi. Są to głównie dwory, pałace spichlerze, młyny, stajnie, zabudowania gospodarcze, będące świadectwem minionej epoki. Te swoiste pamiątki przeszłości posiadają nie tylko wartość historyczną, artystyczną czy naukową ale także bardzo często emocjonalną.

Wśród budowli zabytkowych znajdują się prawdziwe perły architektury. Najcenniejszym obiektem historycznym jest klasycystyczny Kościół pod wezwaniem Świetej Trójcy w Górze z roku 1829 roku umiejscowiony na wzgórzu. Świątynia powstała dzięki fundacji szambelana Józefa Kościelskiego, właściciela pobliskiego Arturowa, Szarleja i Karczyna. Przepiękna budowla o prostokątnej bryle pokryta jest ceramiczną dachówką, nad którą góruje ośmiokątna wieżyczka na sygnaturkę obita blachą. Wewnątrz kaplicy podziwiać można krucyfiks wykonany z 31 armatnich kul tureckich z 1855 roku, darowany parafii przez generała dywizji w służbie kawalerii tureckiej Władysława Kościelskiego. Znajduje się tutaj także krzyż ludowego rzeźbiarza Józefa Glanca oraz obrazy „Opłakiwanie” (XVI/XVII w.), „Chrystus ukrzyżowany” z XVII/XVIII wieku i Święty Walenty. Na północnym stoku wzgórza znajduje się przykościelny cmentarz, gdzie postawiono kamienny grobowiec literata Stanisława Przybyszewskiego w kształcie kolumny z brązowym medalionem , zawierającym relief portretowy poety oraz piramidalny klasycystyczny grobowiec rodziny Czaykowskich. W murowanym grobowcu o kształcie czworobocznego słupa, osadzonego na cokole, spoczywają doczesne szczątki Jana Chrzciciela Jerzka.

Niezwykle urokliwym zabytkiem sakralnym jest Kościół pod wezwaniem Świętej Elżbiety w Orłowie. Budowla postawiona została na miejscu gdzie pierwotnie stała drewniana świątynia, którą ze względu na fatalny stan techniczny konstrukcji trzeba było poddać rozbiórce. W jej miejsce postawiono prowizoryczny barak, a w 1858 roku wybudowano masywny gmach z lokalnego budulca, cegły orłowskiej; żółtej przeplatanej poziomo pomarańczowymi cegłami a także licznymi ozdobnikami architektonicznymi. Całość stylizowana manierą neogotycką i romańską. Jednonawowy kościół o dwuspadowym dachu ceramicznym, oszkarpowanym trójspadowym prezbiterium uzupełnia wieża dzwonnicza zwieńczona kulą i krzyżem. Wnętrze zdobią polichromie i piękne witraże , obrazujące postacie świętych. Znajduje się tu także kamienna chrzcielnica z XVI wieku i gipsowe figury świętych Piotra i Pawła, patronki Elżbiety i Najświętszego Serca Pana Jezusa. Najcenniejszym jednak zabytkiem wnętrza jest płaskorzeźba św. Anny Samotrzeć z XVI/XVII wieku. Podziwiać także możemy frontową elewację zewnętrzną obudowy organów z 1886 roku. Kościół ogrodzono parkanem z piaskowca. Na cmentarzu przyległym do Świątyni znajduje się między innymi grób ks. Albina Barcikowskiego , proboszcza parafii Orłowo w latach 1874 – 1901 społecznika, patrioty, działacza niepodległościowego, wielokrotnie więzionego przez władze pruskie.

Zabytki gminne wpisane zostały do rejestru Ośrodka Dokumentacji Zabytków. Większość z nich jest nadal użytkowana, choć nie zawsze zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem. Część z nich znajduje się w rękach prywatnych właścicieli. Niektóre z nich zostały odrestaurowane, inne czekają na bardziej sprzyjające okoliczności.

Odrestaurowany pałac w Orłowie

Odrestaurowany pałac w Piotrkowicach

Przystanek Łojewo

Przystanek Łojewo to wspólna oferta kilku partnerów prowadzących w Łojewie działalność agroturystyczną, edukacyjną, rekreacyjną i gastronomiczną.

Korzystając z tej oferty, w ciągu jednego dnia można zapoznać się z lokalnymi walorami historycznymi i kulturowymi zwiedzając ciekawą ekspozycję w Centrum Dziedzictwa Kujaw Zachodnich i uczestnicząc w imprezie plenerowej w Prasłowiańskim Gaju, nawiązującej do słowiańskich obyczajów i wierzeń sprzed 1000 lat. W ramach naszej wspólnej oferty można także spróbować jazdy konnej w Klubie OXER i zapoznać się z walorami naturalnych produktów oferowanych przez gospodarstwo agroturystyczne Mleczna Kraina.

Dla uczestników imprez wyżywienie we własnej sali biesiadnej oferuje kuchnia cateringowa Centrum Integracji Społecznej. Oferta pod wspólną nazwą Przystanek Łojewo jest rozwijana pod patronatem samorządu i Wójta Gminy Inowrocław i zgodnie z założeniami tej partnerskiej inicjatywy może być poszerzana o kolejne usługi o charakterze turystyczno-rekreacyjnym i gastronomicznym.

W przyszłości Przystanek Łojewo może stać się jednym z ciekawszych składników sieciowego produktu turystycznego pod nazwą VIA CUIAWIA, bazującego na bogatej historii i dziedzictwie południowej części województwa kujawsko-pomorskiego.